Un xogo de sopro.
Compoñemos unha árbore, parte por parte, a herba onde medra, as raíces no chan, o tronco subindo ao ceo, as pólas no alto e por último as follas secas a piques de voar e caer co vento do outono.
Nós somos o vento e sopramos e sopramos ata deixar a árbore núa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario